कविता : सपना

आमा ।। म कसरी तिमिलाई सम्झाउँ
कि याे संसार यस्तै हाे भनेर
यहि संसार हाे तिमिलाइ एक्लो पर्दा
गालि र बेईज्जत गर्दै बहिस्कार गर्ने
अनि यहि संसार हाे
तिमिले छाेरा जन्माउदा
बालाई फुलपाति ले सम्मान गर्ने
अामा कसरी भनुँ तिमिलाइ
घाटमा अन्तिम पल तिम्राे लाशमा
अागाे लगाई मुक्ति दिने मुक्तिदाता
अरु पनि हाेलान भनेर

आमा ।। अब केश काँसझै फुलेर
रुप उडेकाे बेला तिमिले
आफ्नाे भुलेकाे जिवन साथिलाई
पटक पटक सम्झन
काेशिस गरेकि छ्याै हाेला
अनि त्याे मिठाे सपना
तिखाे काँडा भएर
त्यहि सम्झनामा आउदा
म कसरि साेधुँ आमा ?
आमा तिमी के चाहान्छ्याै?
आमा के तिम्रो गलेकाे तन मेराे
काँधमा बिसाउन सक्छ्याै त?
याे पल मैले पनि त्याे सपना सम्झेकि छु
जुन तिमिले देखेकि थियाै ,
तर अब
कहिल्यै बिपना नहुने गरि
टुटेकाे छ सपना
बाले छाेडि जाँदा चुरा फुटेका थिए
तर आज
याे मन टुटेकाे छ टुक्राटुक्रा बनेर
एउटा मात्रै सन्तानकाे लाश
जलिसकेकाे छ याे सपना बनेर।।।।
हिरा शर्मा संघर्ष 
  म्याग्दी